• برای تشخیص عفونت کرم نواری، پزشک ممکن است بر یکی از موارد زیر تکیه کند:

     

    تجزیه و تحلیل نمونه مدفوع. برای عفونت کرم نواری روده، پزشک ممکن است مدفوع را بررسی کند یا نمونه هایی را برای آزمایش به آزمایشگاه بفرستد. یک آزمایشگاه از تکنیک‌های شناسایی میکروسکوپی برای بررسی تخم‌ها یا بخش‌های کرم نواری در مدفوع استفاده می‌کند.

     

    از آنجایی که تخم‌ها و بخش‌ها به‌طور نامنظم عبور داده می‌شوند، آزمایشگاه ممکن است نیاز به جمع‌آوری دو تا سه نمونه در یک دوره زمانی برای شناسایی انگل داشته باشد. گاهی اوقات تخمک در مقعد وجود دارد، بنابراین پزشک ممکن است از یک تکه نوار چسب شفاف که به مقعد فشار داده شده است برای جمع آوری تخمک ها برای شناسایی میکروسکوپی استفاده کند.

     

    آزمایش خون. برای عفونت های تهاجمی بافتی، پزشک ممکن است خون را برای آنتی بادی هایی که ممکن است بدن برای مبارزه با عفونت کرم نواری تولید کرده باشد، آزمایش کند. وجود این آنتی بادی ها نشان دهنده آلودگی به کرم نواری است.

     

    تصویربرداری. انواع خاصی از تصویربرداری مانند سی تی اسکن یا ام آر آی، اشعه ایکس یا سونوگرافی کیست ها ممکن است نشان دهنده عفونت تهاجمی کرم نواری باشد.

رفتار

برخی از افراد مبتلا به عفونت کرم نواری هرگز نیاز به درمان ندارند، زیرا کرم نواری به خودی خود از بدن خارج می شود. برخی متوجه نمی شوند که آن را دارند زیرا هیچ علامتی ندارند. با این حال، اگر عفونت کرم نواری روده ای برای شما تشخیص داده شود، احتمالاً برای خلاص شدن از شر آن دارویی تجویز می شود.

 

 

 

درمان عفونت های روده

 

رایج ترین درمان برای عفونت کرم نواری شامل داروهای خوراکی است که برای کرم بالغ سمی هستند، از جمله:

 

پرازیکوانتل (بیلت کش)

 

آلبندازول (Albenza)

 

)NitazoxanideAlinia)

 

اینکه پزشک چه دارویی را تجویز می کند به نوع کرم نواری درگیر و محل عفونت بستگی دارد. این داروها کرم نواری بالغ را هدف قرار می دهند نه تخم ها، بنابراین مهم است که از عفونت مجدد خودداری کنید. همیشه بعد از استفاده از توالت و قبل از غذا خوردن دست های خود را بشویید.

 

برای اطمینان از اینکه عفونت کرم نواری برطرف شده است، پزشک احتمالا نمونه های مدفوع را در فواصل زمانی معینی پس از اتمام مصرف دارو بررسی می کند. درمان موفقیت‌آمیز - به این معنی که مدفوع عاری از تخم‌های کرم نواری، لارو یا پروگلوتید باشد - به احتمال زیاد در صورت دریافت درمان مناسب برای نوع کرم نواری است که باعث عفونت می‌شود.

 

 

درمان عفونت های تهاجمی

 

 

درمان عفونت مهاجم به محل و اثرات عفونت بستگی دارد.

 

داروهای ضد کرم. آلبندازول (Albenza) می تواند برخی از کیست های کرم نواری را کوچک کند. پزشک ممکن است با استفاده از مطالعات تصویربرداری مانند اولتراسوند یا اشعه ایکس به صورت دوره ای کیست ها را کنترل کند تا مطمئن شود دارو موثر است.

 

درمان ضد التهابی. کیست‌های کرم نواری در حال مرگ می‌توانند باعث تورم یا التهاب در بافت‌ها یا اندام‌ها شوند، بنابراین پزشک ممکن است داروهای کورتیکواستروئیدی مانند پردنیزون یا دگزامتازون را برای کاهش التهاب توصیه کند.

 

درمان ضد صرع. اگر بیماری باعث تشنج شود، داروهای ضد صرع می توانند آن را متوقف کنند.

 

قرار دادن شانت. یکی از انواع عفونت های تهاجمی می تواند باعث ایجاد مایع بیش از حد در مغز شود که هیدروسفالی نام دارد. پزشک ممکن است توصیه کند که یک لوله دائمی (شانت) در سر خود قرار دهید تا مایع را تخلیه کند.

 

عمل جراحی. اینکه کیست ها را می توان با جراحی برداشت یا نه، به محل و علائم آنها بستگی دارد. کیست هایی که در کبد، ریه ها و چشم ها ایجاد می شوند، معمولاً برداشته می شوند، زیرا در نهایت می‌توانند عملکرد اندام ها را تهدید کنند.

 

پزشک ممکن است یک لوله زهکشی را به عنوان جایگزینی برای جراحی توصیه کند. این لوله امکان شستشوی تهاجمی (آبیاری) منطقه را با محلول های ضد انگلی فراهم می کند.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

 

برای مقابله با کرم نواری خود، ابتدا به پزشک خانواده مراجعه کنید. اما در برخی موارد ممکن است شما را به پزشک متخصص بیماری های عفونی یا  پزشک متخصص در اختلالات دستگاه گوارش ارجاع دهد.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک کند تا خود را آماده کنید و بدانید چه چیزی می توانید از پزشک خود انتظار داشته باشید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

  • علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین زمان ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
  • اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله سفرهای اخیر، به ویژه با افراد دیگر را یادداشت کنید. اگر فکر می‌کنید در معرض غذا یا آب آلوده به کرم نواری قرار گرفته اید، به پزشک خود اطلاع دهید.
  • فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنیدد، تهیه کنید.
  • سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

زمان با پزشک محدود است، بنابراین فهرستی از سوالات می تواند کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. برای مقابله با کرم نواری، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

  • محتمل ترین بیماری من چیست؟
  • آیا احتمال دیگری وجود دارد؟
  • در صورت وجود به چه نوع آزمایشی نیاز دارم؟
  • چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
  • آیا محدودیت های غذایی وجود دارد که باید رعایت کرد؟
  • بروشور یا موارد چاپی وجود دارد که با خود به خانه ببرم؟ بازدید از چه وب سایتی را توصیه می‌کنید؟

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

ممکن است پزشک از شما بخواهد که یک نمونه مدفوع را برای آزمایش در قرار ملاقات خود بیاورید. پزشک ممکن است سوالاتی در مورد وضعیت شما بپرسد، مانند:

  • علائم از چه زمانی شروع شد؟
  • علائم چقدر شدید است؟
  • آیا به نظر می رسد چیزی شما را بهبود می بخشد؟
  • آیا چیزی علائم را بدتر می کند؟
  • آیا اخیرا سفر کرده اید؟ به چه مناطقی؟
  • آیا ممکن است در معرض غذا یا نوشیدنی آلوده به کرم نواری قرار بگیرید؟
  •  

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

در حالی که منتظر ملاقات با پزشک خود هستید، سعی کنید به خوبی هیدراته بمانید.

 

 

مطالب مرتبط